Η Αφροδίτη δεν έχει δορυφόρους.

       Αν η Γη είχε δίδυμο πλανήτη, αυτός θα ήταν η Αφροδίτη. Αυτό πίστευαν και 
έλεγαν οι άνθρωποι, εξαιτίας των πολλών ομοιοτήτων που εμφανίζει ο πλανήτης 
αυτός με τον δικό μας. Η Αφροδίτη, είναι ο δεύτερος σε απόσταση από τον ήλιο 
πλανήτης, βρίσκεται πολύ κοντά στην Γη σε σχέση με τους άλλους πλανήτες ενώ 
μεγέθη όπως η μάζα και η πυκνότητά της ταυτίζονται σχεδόν με της γης. Αυτές οι 
ομοιότητες αποτέλεσαν την αφορμή για την εξερεύνηση της Αφροδίτης καθώς ίσως 
να ήταν μελλοντικά κατοικήσιμος από ανθρώπους. 

       Η Αφροδίτη είναι ο εγγύτερος στην Γη πλανήτης και είναι σχεδόν πάντα ορατός 
από αυτήν είτε λίγο πριν την αυγή είτε μετά την δύση του Ήλιου. Είναι το 
λαμπρότερο φωτεινό αντικείμενο του νυχτερινού ουρανού μετά την Σελήνη, ενώ το 
φως της είναι έντονα λευκό. Στην Αφροδίτη δεν μπορούμε να διακρίνουμε δομή 
ούτε με το ισχυρότερο τηλεσκόπιο εξαιτίας της πυκνής ατμόσφαιράς της, όμως 
είναι χαρακτηριστικές οι φάσεις της (όπως οι φάσεις του φεγγαριού). Η Αφροδίτη 
όπως και ο Ερμής είναι εσωτερικοί πλανήτες σε σχέση με την Γη, καθώς βρίσκονται 
ανάμεσα στον Ήλιο και τον πλανήτη μας. Για τον λόγο αυτό δεν παρατηρούμε 
ολόκληρο τον πλανήτη αλλά φάσεις όπως στην Σελήνη.

       Επειδή εμφανίζεται στον ουρανό λίγο πριν την ανατολή του Ηλίου, την 
ονόμαζαν εωσφόρο, αυτή δηλαδή που φέρνει το φως. Αργότερα άλλαξε αυτή η 
ονομασία και σήμερα είναι γνωστή ως Αυγερινός. Ακόμη επειδή είναι ορατή και 
λίγο μετά την δύση του Ήλιου ονομάζεται και έσπερος(παλιά ονομασία) ή 
αποσπερίτης(σύγχρονη).

       Η επιφάνεια του πλανήτη δεν είναι ορατή εξαιτίας της ατμόσφαιράς της. Η 
ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αποτελείτε κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα σε 
ποσοστό που φτάνει το 96%, ενώ σε μικρότερες αναλογίες βρίσκονται αέρια όπως 
άζωτο (3,5%) και θειικό οξύ ενώ δεν υπάρχει ίχνος υδρατμών. Εξαιτίας της 
τεράστιας περιεκτικότητας της Αφροδίτης σε διοξείδιο του άνθρακα έχουμε την 
έξαρση του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη. Η ατμόσφαιρά της με 
αυτήν την σύνθεση, παγιδεύει την ηλιακή υπέρυθρη ακτινοβολία στον πλανήτη, 
μην αφήνοντάς την να διαφύγει στο διάστημα,  με αποτέλεσμα την αύξηση της 
θερμοκρασίας στους 464 βαθμούς κελσίου (μέση τιμή) στην επιφάνεια της. Για να 
αντιληφθούμε το μέγεθος της επίδρασης του φαινομένου του θερμοκηπίου στην 
διαμόρφωση της επιφανειακής θερμοκρασίας του πλανήτη, θα αναφέρουμε ότι η 
θερμοκρασία στον Ερμή, ο οποίος βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Ήλιο από την 
Αφροδίτη, είναι μόλις 130 βαθμοί κελσίου.

       Η ατμόσφαιρα αυτή της Αφροδίτης, εκτός από την παγίδευση της ηλιακής 
ακτινοβολίας, δρα και ως κάτοπτρο, αφού αντανακλά ένα μέρος της προσπίπτουσας 
σε αυτήν ακτινοβολίας. Η έντονη αυτή ανάκλαση είναι που κάνει την Αφροδίτη 
τόσο λαμπερή σε εμάς (καθώς βέβαια και το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά 
μας). Ακόμη αξίζει να αναφέρουμε ότι εξαιτίας της πυκνής της ατμόσφαιρας, η 
ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια του πλανήτη είναι περίπου 90 φορές 
μεγαλύτερη από αυτήν της Γης. Η πίεση δηλαδή στην επιφάνειά της ισοδυναμεί με 
την πίεση σε βάθος περίπου 900 μέτρα σε έναν ωκεανό στην Γη (κάθε 10 μέτρα που 
κατεβαίνουμε στην θάλασσα, η πίεση αυξάνει κατά μία ατμόσφαιρα). Γίνεται 
αμέσως αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι υπό αυτές της συνθήκες, της τεράστιας 
πίεσης και θερμοκρασίας για τα ανθρώπινα δεδομένα, η ύπαρξη ανθρώπου στην 
Αφροδίτη είναι αδύνατη.

       Η Αφροδίτη απετέλεσε από νωρίς πεδίο για εξερεύνηση για τους επιστήμονες. 
Πρώτοι οι Αμερικανοί το 1962 με το Mariner 2  φτάσανε πρώτοι και συνέλλεξαν τις 
πρώτες φωτογραφίες. Ακολούθησαν οι Ρώσοι, οι οποίοι το 1966 με το Venera 3 
πέτυχαν την πρώτη προσεδάφιση διαστημοσυσκευής σε άλλον πλανήτη. 
Ακολούθησαν αρκετές αποστολές και από τους δύο με σημαντικότερη αυτή που 
έγινε με τη διαστημοσυσκευή  Magellan της NASA το 1989 με την οποία 
χαρτογραφήθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια με ραντάρ το μεγαλύτερο μέρος της. Η 
αποστολή απεκάλυψε τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας του πλανήτη, τους 
μηχανισμούς που τα διαμορφώνουν καθώς και το μαγνητικό του πεδίο, η 
προέλευση του οποίου μας είναι άγνωστη, καθώς δεν φαίνεται να οφείλεται στον 
πυρήνα της Αφροδίτης αφού αυτός δεν βρίσκεται σε ρευστή κατάσταση αλλά είναι 
συμπαγής. Τέλος θα αναφέρουμε ότι το 2006 εκτοξεύτηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή 
αποστολή προς την Αφροδίτη, το Venus Express, η οποία προβλέπεται μείνει σε 
τροχιά γύρω της για ενάμισι χρόνο και να μελετήσει κυρίως την ατμόσφαιρά της σε 
διάφορα μήκη κύματος, καθώς και το κλίμα και την επιφανειακή θερμοκρασία.

       Η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της με φορά αντίθετη από αυτή 
της Γης (δηλαδή κατά την φορά περιστροφής των δεικτών του ρολογιού). Αυτό έχει 
ως αποτέλεσμα, ο Ήλιος στην Αφροδίτη να ανατέλλει από την Δύση και να δύει στην 
ανατολή. Ακόμη αξίζει να αναφέρουμε ότι η ταχύτητα περιστροφής της είναι πολύ 
χαμηλή, τόσο που κάνει μία πλήρη περιστροφή σε 243 γήινες ημέρες, ενώ γυρίζει 
γύρω από τον Ήλιο σε μόλις 225 ημέρες. Η διάρκεια του έτους είναι μικρότερη από 
την διάρκεια της ημέρας στην Αφροδίτη. Τέλος, αντίθετα ίσως με ότι περιμέναμε, 
την νύχτα η οποία διαρκεί 243/2=121,5 ημέρες, η θερμοκρασία στην επιφάνεια δεν 
πέφτει αισθητά καθώς υπάρχει το έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου και επίσης  
στον πλανήτης εμφανίζονται δυνατοί άνεμοι που την σαρώνουν και εξομαλύνουν 
έτσι της θερμοκρασιακές της διαφορές.